Łazienka jest pomieszczeniem, w którym gromadzi się wilgoć, dlatego bardzo ważna jest sprawnie działająca wentylacja. Jeśli system wentylacji nie usunie nadmiaru wilgoci, para wodna skropli się na zimnych i płaskich powierzchniach. Najszybciej zauważymy to na lustrach, szybach i płytkach. Skraplanie pary wodnej następuje też na ścianach i suficie. Jest to nie tylko bardzo kłopotliwe (gorący zaduch), ale też niebezpieczne, ponieważ sprzyja rozwojowi pleśni i grzybów. Czym charakteryzuje się skuteczna wentylacja w łazience?
Dobra wentylacja łazienki
Kratka wentylacyjna nad wanną w łazience
Wymiana powietrza w łazience jest istotnym elementem jej funkcjonalności. Jeśli łazienka posiada okno, należy otwierać je możliwie często, by pozbyć się wilgoci i przewietrzyć pomieszczenie. Samo otwieranie okna jednak nie wystarczy, poza tym zimą jest to niemożliwe. Po gorącej kąpieli pod prysznicem łatwo zauważyć nadmiar wilgoci i unoszące się do góry wodne opary. Należy je usunąć wraz z powietrzem przy zastosowaniu wentylacji wywiewnej. Może być ona albo naturalna, albo mechaniczna. Wentylacja naturalna to inaczej wentylacja grawitacyjna, natomiast wentylacja mechaniczna to różnego rodzaju wentylatory. Łazienka może być wentylowana w sposób naturalny, jeśli jej kubatura nie przekracza 6,5 m³. Jeśli łazienka jest duża, musi być wentylowana również mechanicznie.
Otwory u dołu drzwi łazienkowych
Do usuwania powietrza służy kanał wentylacyjny, który powinien zapewniać wymianę do 50 m³ powietrza w ciągu godziny. Kanał wywiewny musi mieć odpowiednią wielkość. Jeśli jest murowany z cegły i ma przekrój prostokątny, powinien mieć mniejszy wymiar co najmniej 10 cm. Jeśli kanał jest okrągły, jego średnica musi mieć co najmniej 15 cm. Prawidłowa długość kanału wentylacyjnego powinna mierzyć około 4 m (od wlotu do zakończenia kanału na dachu). Jeśli kanał wywiewny jest szeroki, można zmniejszyć jego długość do 2 m. Kratka wentylacyjna musi być zamontowana daleko od drzwi i możliwie blisko sufitu (górna krawędź kratki nie może znajdować się niżej niż 15 cm od sufitu). Wentylacja naturalna działa najskuteczniej, gdy są duże różnice między temperaturą w łazience a na zewnątrz, czyli od jesieni do wiosny. Najmniej wydajna jest latem. Żeby wymiana powietrza przebiegała sprawnie, trzeba zadbać również o odpowiednie drzwi łazienkowe, które muszą mieć u dołu odpowiednie otwory lub kratkę.
Systemy wentylacji wymuszające obieg powietrza
Wentylator łazienkowy
W dużych pomieszczeniach łazienkowych konieczne jest zastosowanie mechanicznych systemów wentylacji, które wymuszają obieg powietrza. Najczęstszym sposobem mechanicznego wentylowania łazienek jest montaż dodatkowych wentylatorów. Są one z reguły instalowane w kanałach wywiewnych lub na kratkach wentylacyjnych. Pracują zwykle w sposób ciągły, np. włączane są podczas obecności użytkownika łazienki lub gdy w pomieszczeniu nagromadzi się dużo oparów. Dobrym pomysłem jest elektryczna kratka wentylacyjna podłączona do włącznika światła. Działa ona od momentu zapalenia do momentu zgaszenia światła. Wentylatory mechaniczne montowane w kanałach wywiewnych ograniczają jednak nieco działanie naturalnej wentylacji grawitacyjnej. Wentylatorów wyciągowych nie można stosować w łazienkach, które mają podgrzewacze wody lub kotły centralnego ogrzewania z otwartą komorą spalania.
Wydajność typowych wentylatorów łazienkowych wynosi 100-250 m³/h. Oczywiście, im większa wydajność wentylatora (natężenie przepływu powietrza), tym szybciej usuwane jest zanieczyszczone wilgotne powietrze z łazienki. Wraz z wydajnością wentylatora rośnie, niestety, często również jego hałaśliwość. Za ciche uznaje się urządzenia pracujące z głośnością do 35 dB(A).
Bardzo dobrym pomysłem jest zainstalowanie wentylatora w miejscu bezpośredniego powstawania oparów, np. w zamkniętej kabinie prysznicowej, odgraniczonej ścianami aż do sufitu. Kubatura takiej kabiny nie powinna być mniejsza niż 1,5 m³. Wentylator umieszczony w kabinie prysznicowej musi mieć szczelną obudowę i napięcie 12 V zamiast 230 V.
